Jeśli interesujecie się popularnymi cukierniami, i miejscami w Osace, na pewno musieliście słyszeć o serniku Pablo. Jego właściciel miał dość prosty pomysł. Skoro możemy wybrać sobie jaki chcemy mieć wysmażony stek, czemu nie możemy mieć takich samych wymagań w przypadku sernika?

Sernik ten wyróżnia się nie tylko ładnym logo, ale przejrzystą formą samego wypieku, być może to w wyniku fascynacji Masamitsu Sakimoto postacią Pablo Picassa.

Osobiście serniki kojarzą mi się nie za dobrze. Polski styl, to jest coś co zupełnie mi nie podchodzi. Ciężkość sera, za dużo słodyczy. Owszem jadłam, ale od pewnego czasu nauczyłam się odmawiać. I do tego, zawsze w Wielkanoc, przechowywany w lodówce przesiąka zapachem i smakiem kiełbasy. Po prostu, fuj.

Dopiero w Japonii miałam okazję spróbować “rare” cheescake, w wolnym tłumaczeniu surowego sernika. To się okazało dla mnie strzałem w dziesiątkę. Dla mnie to jest najlepszy sposób wydobycia cudowności sera.

Sezon na truskawki powoli dobiega końca, ale udało się nam jeszcze załapać na wydanie sernika w zimowej wersji. Tylko, że niestety przez swoją niewiedzę wybraliśmy to bardziej wypieczone, zamiast surowszej wersji.

I wypiek jest zdecydowanie poprawny. Jednak nie czuć w nim zupełnie sera. Dla mnie osobiście smakuje jakbym jadła mleczną delikatną piankę. Chociaż nie mogę przemilczeć lekkości ciasta i wspaniałego wykonania. Warto też wspomnieć o cenie, która jest zdecydowanie więcej niż przystępna.Sama jednak szykuję się chyba na jego drugą wersję. Bo jestem wielbicielką sera, i  sernik ma być dla mnie hołdem dla tego produktu.

Przepis pochodzi Biometrics Guide Book, który otrzymała podczas mojej diety w Konami Sports Club.

Sakura nie kwitnie już od tygodnia. Silny wiatr jakby przyśpieszył naszą lekcję przemijania. Jednak w paru konbini wciąż ostały się desery Häagen-Dazs o smaku sakury.

I tak jak byłam podekscytowana obecnością mochi, tak samo lekko obawiałam się sakury. Dla mnie ten kwiatek wspaniale wygląda oblepiając drzewa niczym kwitnący śnieg, nie sprawdza się jednak jako składnik deseru.

Być może jest w sam raz dla osób lubiących wytrawne smaki. Kwaskowatość, połączona ze

słonością, jeszcze bym przetrwała. Odrzuca mnie jednak kwiatowy posmak.

Tylko, że jak zwykle moja ukochana firma wybrnęła z tego zadania doskonale.

Na górze kubełka spoczywa połyskujący syrop o lekkim niezbyt intensywnym smaku kwitnącej wiśni. Zanim zagłębimy się w lody musimy się przebić przez cudownie ciągliwą warstwę mochi. Łatwo ją przebić łyżeczka, ale nie straciła nic z kleistej struktury.

A te mimo, że smakują głównie sakurą, są bardzo delikatne w uwalnianiu smaku, który wzbogaca sos na bazie fasoli adzuki również o smaku sakury.

Wszystko jest jednak na tyle wyraziste by zainteresować smakiem i na tyle delikatne by nie przeciążyć nas słodyczą lub aromatem sakury.

Miejmy nadzieję, że te lody jeszcze do nas kiedyś powrócą.

Po pierwsze zorientuj się w rankingu sklepów

1. Luksusowe, typu nieistniejąca już Alma
2. Konbini - polskie Żabki
3. Tańsze markety Aeon, Mandai, Kohyo - Tesco, Lidle
4. Bardzo tanie markety. Sundi, Tamade, Big A, Gyomu Super

Kolorowo w Tamade

Wytyczne dla oszczędnych