Rzodkiewka, rzodkiew, rz, rz...........

Rzodkiewka to jedno z moich ulubionych warzyw. Teraz trochę  mi za nią tęskno, szczególnie w towarzystwie twarożku. Na pocieszenie pozostaje mi rzodkiew japońska. Daikon jest zwyczajnie przepyszny. Po pierwsze chrupki, a to jest dla mnie jedna z nadrzędnych wartości warzyw. Po drugie soczysty. Dodatko gdy ugotowany, ma tendencję przejmować smak potrawy wzbogacając się, i nie tracąc zarazem oryginalnej ostrej nuty.

Jedno warzywo, a tyle zastosowań. Najprościej go zetrzeć wymieszać z ponzu bądź sosem sojowym i dodać jako dressing do mięsa bądź warzywnych kotletów. Można też daikon drobno pokroić i wykorzystać jako sałatkę. Ale świetnie smakuje gotowany. Dlatego dzisiaj zupa. 

Bardzo prosta i pożywna. Oczywiście z pastą miso. To alternatywa dla tych  wszystkich, którzy nie są fanami szpinaku. Chociaż jeśli jesteście eksperymentatorami, bierzcie wywar dashi, wrzucajcie warzywa a na koniec po przestudzeniu dodawajcie miso i znajdźcie swóją ulubioną.

Przepis:

Składniki:

Smażone tofu    5 g

Daikon              30 g

Liście daikon     5 g

Miso                  8 G

Wywar dashi     150g

Przygotowanie:

Daikon kroimy na grubsze ładnie prezentujące się kawałki. Smażone tofu kroimy w większą kosteczkę. Wszystkie składniki razem z liśćmi wrzucamy do gotującego się dashi. Gdy warzywa nabiorą miękkości wyłączamy gaz. Po lekkim przestudzeniu dodajemy miso (o rodzajach miso możesz poczytać tutaj).  

Tuż przed wejściem do muzeum

Historia i zbiory muzeum

Muzeum Orientalnej Ceramiki zostało stworzone dzięki dotacji w 1982, i jest położone w bardzo malowniczym parku Nakanoshima, zieleń drzew i rzeka, jest widoczna chociażby przez okna.
Chociaż nie należę do fanów ceramiki, ku swojemu zdumieniu bardzo polecam muzeum jej poświęcone. Bez wątpienia może Was zaskoczyć, że musimy zapłacić ledwo 500 yenów by zobaczyć ogromne zbiory, do których zaliczają się:

• Koreańska ceramika z dynastii Goryeo i Joseon

• Chińska ceramika wschodniej dynastii Han-Song, Song i Yuan-Ming, oraz kolekcja buteleczek do zażywania tabaki

• Japońska ceramika, z dwoma pracami zaliczanymi do narodowych skarbów jak i kolejnymi trzynastoma traktowanymi jako japońskie dziedzictwo kulturowe.

Po prostu piękne lobby

Tak oto z rozmysłem są zaprezentowane eksponaty w Muzeum Ceramiki

Jednak dla mnie, jako, że nie należę do znawców tej dziedziny sztuki ani nadmiernej entuzjastki, ogromne wrażenie zrobiło przemyślane zaprojektowanie budynku tak by zwrócić naszą uwagę na eksponaty. Rzadko się zdarza by samo wnętrze zachwycało harmonią i usystematyzowaniem. Zaciekawiło mnie również, że każdy z eksponatów występował wraz ze zdjęciem jego podstawy. Większość obiektów było opisanych również po angielsku, co nie jest często praktykowanym zabiegiem w Japonii. Tuż przy wyjściu możecie zaopatrzyć się w pocztówki lub inne gadżety w dość ekonomicznych cenach.

Rzeźba, tuż przy wejściu, która niezwykle mnie zaintrygowała

Godziny otwarcia:

Od 9:30 do 17:00
Zamknięte w poniedziałki i podczas Nowego Roku

Jedna z ekspozycji wspaniale prezentująca się na tle zieleni

Dojazd:

Najprościej złapać linię Sakaisuji i wysiąść na stacji Kitahama lub Midosuji i dojechać do Yodoyabashi
1 Chome-1-26 Nakanoshima, Kita, Osaka, Osaka Prefecture 530-0005

Wejście do muzeum ceramiki z Osace

Strona internetowa

Museum of Oriental Ceramics, Osaka

Posąg Fudo Myoo w Hozenji

Gdy co rusz napotyka się małe świątynie, one powoli powszednieją jako nieodłączny element krajobrazu. Dlatego, tak przyciągają te niecodzienne, o ciekawej historii i obyczajach.Tak właśnie wyróżnia się Świątynia Hozenji. Malutka, blisko zatłoczonej Dotonbori. Wygląda właściwie jak portal,przez który można przejść, lub zatrzymać się na chwilę i poobserwować ludzi spryskujących wodą statuę Fudo Myo-o.

Wejście do świątyni Hozenji

Historia

Świątynia Hozenji została zbudowana w 1637 roku jako Sennichiji (świątynia tysiąca dni). Nazwa ta wywodziła się z rytuału modlitwy trwającej 1000 dni by ukoić dusze pochowane w tej okolicy. Wejściowa brama uchowała się właśnie od tamtych czasów.

Jednak popularności świątyni przysporzyła dość nietypowa statua dharmapāli, albo wyrażając się kolokwialnie gniewnego boga. Dharmapāla broni wyznawców buddyzmu przed wszelkimi klęskami żywiołowymi i ich wrogami. A jako swojej broni w obronie wierzących i prawa, używa gniewu. Stąd jego zwykle przerażająca twarz. Płomienie zaś, które go otaczają mają spalić wszelkie materialne pragnienia. Co bez wątpienia w konsumpcyjnym japońskim społeczeństwie może być przydatne. Tylko czemu posąg w Hozenji nie straszy?

Fudo Myo-o

Każdy może oblać statuę Fudo wodą

Jeśli by wierzyć legendzie, zwykle przy statuach stawiano kubki z wodą, jedna kobieta zapomniała swojego i zrosiła, jeszcze wówczas trzy posągi, wodą. Jej życzenie spełniło się, więc kolejni modlący się zaczęli opryskiwać wodą statuy. A one na wskutek tego zwyczaju zaczęły obrastać mchem. Obrzęd wśród lokalnych zyskał nazwę Mizukake (zraszanie wodą) Fudo. Podczas Drugiej Wojny Światowej cała okolica została zniszczona podczas ataków bombowych, jednak Fudo przetrwał, zyskując status symbolu dzielnicy.

Ze względu na obecność lampionów, poleca się odwiedzić tą okolicę również w godzinach wieczornych. Możecie i sami oblać posąg, pamiętajcie jednak o oddaniu wcześniejszego datku.