Główna wystawa Museum of Housing and Living

O Muzeum of Housing and Living

( Zamieszkania i jego warunków)

Jak trafiłam do muzeum, o nazwie, którą karkołomnie usiłowałam przetłumaczyć? Usłyszałam, że należy ono do jednego najpopularniejszych w Osace. Mój japoński wciąż nie jest na tyle zaawansowany by sprawdzić statystyki i zaoferowań Wam sprawdzoną opinię. Jedno jest pewne, wyskakuje jako jedno z tych najważniejszych. 

Koty i psy też są

A co właściwie oferuje? Przedstawia interaktywną replikę Osaki z czasów Edo. Do większości domów można wejść i dotyknąć eksponatów.

Ponad to, możecie również obejrzeć makiety miasta z różnych okresów. W momencie gdy odwiedzałam ten przybytek towarzyszyła mu wystawa specjalna przedstawiająca tradycyjne japońskie malowidła. Obecnie zaś można obejrzeć sprzęty domowe z różnych epok używane do gotowania i sprzątania. Warto sprawdzić na stronie. Nie polecam jednak korzystać ze strony angielskiej, już lepiej użyć własnego translatora bo ten wbudowany w stronę totalnie się nie sprawdza (jest to niestety reguła w przypadku większości stron miejsc turystycznych w Japonii). 

Jedna z makiet

Kolejna już nowocześniejsza

Muzeum nie zrobiło na mnie wielkiego wrażenia. Być może dlatego, że to samo widziałam w tokijskim muzeum Edo, które jest większe przez co też pewnie mniej zatłoczone. Rozumiem jednak czemu jest dość popularne. Można w nim wypożyczyć kimono za cenę zaledwie 500 jenów na pół godziny i robienie zdjęć nie stanowi żadnego problemu. 

Jeśli chcecie skorzystać z tej opcji, przyjdźcie jak najwcześniej gdyż kolejka jest całkiem pokaźna. Bilet na kimono dostaje się korzystając z automatu.

Ruchome schody ozdobione malowidłowami

Podsumowując, uważam, że dla kogoś kto jest pierwszy raz w Japonii jest to świetne miejsce warte zobaczenia.

Biedronka w azjatyckim wydaniu

Tenjinbashi najdłuższa ulica handlowa w Japonii

Gdy już skończycie jego zwiedzanie muzeum czeka na Was  handlowa ulica Tenjinbashi, która ciągnie się około 2.6 kilometra. Daje wam szansę na zobaczenie wszelkiej maści sklepów typowych dla Japonii. 

Jedno z moich ulubionych wejść

Bramy na szczęście?

Co więcej jest dość szeroka i długa, dlatego nie należy do nadmiernie zatłoczonych. Przy czym dach schroni Was przed deszczem. W miejscach gdy musicie pokonać skrzyżowania będziecie mogli zaobserwować zmieniające się dekoracje bram wejściowych.  Możecie bez problemu się  posilić zarówno street food, lub wskoczyć do którejś z restauracji. Nie zabraknie też potencjalnych pamiątek, oraz świątyń. Możecie między innymi odwiedzić również Tenmangu.

Czy ktoś wie co to za zwyczaj?

Zapraszam więc do poznania Osaki z mniej oczywistej i równie ciekawej strony. 

Dojazd

• Linią Sakaisuji: stacji Tenjinbashisuji 6-chome skierujcie się w prawo i udajcie do windy.

• Linią JR  Osaka Loop Line wysiądźcie na  stacji Tenma przez wyjście numer 2 skierujcie się w lewo by następnie przejść około 500 metrów prosto

Ciekawe jest to, że muzeum nie zajmuje całego budynku tylko jego część. Gdy wysiądziecie na stacji Tenjinbashisuji 6-chome skierujcie się w prawo i udajcie do windy by wjechać na ósme piętro.

 

Godziny otwarcia  

Muzeum jest zamknięte we wtorki. Warto sprawdzić na wszelki wypadek na stronie, dni zaznaczone na różowo to te, w które muzeum jest niedostępne.

http://konjyakukan.com/kaikanjikan.php

Ceny biletów

Cena biletu za wystawę stałą to 600 jenów dla dorosłych, 300 dla uczniów liceum i studentów. Muzeum jest darmowe dla młodszych dzieci i starszych powyżej 65 lat. 

Cena biletu za wystawy dodatkowe może się wahać, zwykle to 300 jenów, przy czym cena maleje w przypadku zakupu dostępu do całych zasobów muzeum. 

Wypożyczenie kimona 500 jenów.

Strona internetowa 

http://konjyakukan.com/

Przed wejściem do muzeum

Historia i zbiory muzeum

Przybytek ten został ufundowany przez Murayama Ryohei, który oddał większość swojej kolekcji w jego podwoje. Samo muzeum znajduje się w Festival Tower. Z zewnątrz prezentuje się bardzo ciekawie i zachęcająco. Obiekt ten reklamuje się obecnością licznych eksponatów z dziedziny uzbrojenia, buddyjskich dzieł sztuki, kaligrafii oraz nowoczesnych obrazów. Wewnątrz znajdziemy również replikę Nakanoshima Gennan Tea House, inaczej domu herbacianego, jednak nie ma możliwości wejścia do środka.

Jedna z makiet znajdujących się w muzeum

Całe muzeum jest bardzo małe. Przy czym dość drogie, wstęp kosztuje 900 yenów. Chociaż strona internetowa po angielsku spisuje się bez zarzutu, eksponaty są raczej szczątkowo opisane.
Dlatego polecałabym dokładne sprawdzenie przed odwiedzeniem go co możemy w nim obejrzeć, dla mnie osobiście było to rozczarowanie, głównie ze względu na zawyżoną cenę.

Dojazd:

 

Godziny otwarcia :

Od 10:00 do 17:00 (ostatnie wejście o 16:30)

Zamknięte:

W poniedziałki i w Nowym Roku

Strona internetowa:

Strona internetowa Muzeum Kosetsu w Nakanoshimie

Rzodkiewka, rzodkiew, rz, rz...........

Rzodkiewka to jedno z moich ulubionych warzyw. Teraz trochę  mi za nią tęskno, szczególnie w towarzystwie twarożku. Na pocieszenie pozostaje mi rzodkiew japońska. Daikon jest zwyczajnie przepyszny. Po pierwsze chrupki, a to jest dla mnie jedna z nadrzędnych wartości warzyw. Po drugie soczysty. Dodatko gdy ugotowany, ma tendencję przejmować smak potrawy wzbogacając się, i nie tracąc zarazem oryginalnej ostrej nuty.

Jedno warzywo, a tyle zastosowań. Najprościej go zetrzeć wymieszać z ponzu bądź sosem sojowym i dodać jako dressing do mięsa bądź warzywnych kotletów. Można też daikon drobno pokroić i wykorzystać jako sałatkę. Ale świetnie smakuje gotowany. Dlatego dzisiaj zupa. 

Bardzo prosta i pożywna. Oczywiście z pastą miso. To alternatywa dla tych  wszystkich, którzy nie są fanami szpinaku. Chociaż jeśli jesteście eksperymentatorami, bierzcie wywar dashi, wrzucajcie warzywa a na koniec po przestudzeniu dodawajcie miso i znajdźcie swóją ulubioną.

Przepis:

Składniki:

Smażone tofu    5 g

Daikon              30 g

Liście daikon     5 g

Miso                  8 G

Wywar dashi     150g

Przygotowanie:

Daikon kroimy na grubsze ładnie prezentujące się kawałki. Smażone tofu kroimy w większą kosteczkę. Wszystkie składniki razem z liśćmi wrzucamy do gotującego się dashi. Gdy warzywa nabiorą miękkości wyłączamy gaz. Po lekkim przestudzeniu dodajemy miso (o rodzajach miso możesz poczytać tutaj).  

Tuż przed wejściem do muzeum

Historia i zbiory muzeum

Muzeum Orientalnej Ceramiki zostało stworzone dzięki dotacji w 1982, i jest położone w bardzo malowniczym parku Nakanoshima, zieleń drzew i rzeka, jest widoczna chociażby przez okna.
Chociaż nie należę do fanów ceramiki, ku swojemu zdumieniu bardzo polecam muzeum jej poświęcone. Bez wątpienia może Was zaskoczyć, że musimy zapłacić ledwo 500 yenów by zobaczyć ogromne zbiory, do których zaliczają się:

• Koreańska ceramika z dynastii Goryeo i Joseon

• Chińska ceramika wschodniej dynastii Han-Song, Song i Yuan-Ming, oraz kolekcja buteleczek do zażywania tabaki

• Japońska ceramika, z dwoma pracami zaliczanymi do narodowych skarbów jak i kolejnymi trzynastoma traktowanymi jako japońskie dziedzictwo kulturowe.

Po prostu piękne lobby

Tak oto z rozmysłem są zaprezentowane eksponaty w Muzeum Ceramiki

Jednak dla mnie, jako, że nie należę do znawców tej dziedziny sztuki ani nadmiernej entuzjastki, ogromne wrażenie zrobiło przemyślane zaprojektowanie budynku tak by zwrócić naszą uwagę na eksponaty. Rzadko się zdarza by samo wnętrze zachwycało harmonią i usystematyzowaniem. Zaciekawiło mnie również, że każdy z eksponatów występował wraz ze zdjęciem jego podstawy. Większość obiektów było opisanych również po angielsku, co nie jest często praktykowanym zabiegiem w Japonii. Tuż przy wyjściu możecie zaopatrzyć się w pocztówki lub inne gadżety w dość ekonomicznych cenach.

Rzeźba, tuż przy wejściu, która niezwykle mnie zaintrygowała

Godziny otwarcia:

Od 9:30 do 17:00
Zamknięte w poniedziałki i podczas Nowego Roku

Jedna z ekspozycji wspaniale prezentująca się na tle zieleni

Dojazd:

Najprościej złapać linię Sakaisuji i wysiąść na stacji Kitahama lub Midosuji i dojechać do Yodoyabashi
1 Chome-1-26 Nakanoshima, Kita, Osaka, Osaka Prefecture 530-0005

Wejście do muzeum ceramiki z Osace

Strona internetowa

Museum of Oriental Ceramics, Osaka

Posąg Fudo Myoo w Hozenji

Gdy co rusz napotyka się małe świątynie, one powoli powszednieją jako nieodłączny element krajobrazu. Dlatego, tak przyciągają te niecodzienne, o ciekawej historii i obyczajach.Tak właśnie wyróżnia się Świątynia Hozenji. Malutka, blisko zatłoczonej Dotonbori. Wygląda właściwie jak portal,przez który można przejść, lub zatrzymać się na chwilę i poobserwować ludzi spryskujących wodą statuę Fudo Myo-o.

Wejście do świątyni Hozenji

Historia

Świątynia Hozenji została zbudowana w 1637 roku jako Sennichiji (świątynia tysiąca dni). Nazwa ta wywodziła się z rytuału modlitwy trwającej 1000 dni by ukoić dusze pochowane w tej okolicy. Wejściowa brama uchowała się właśnie od tamtych czasów.

Jednak popularności świątyni przysporzyła dość nietypowa statua dharmapāli, albo wyrażając się kolokwialnie gniewnego boga. Dharmapāla broni wyznawców buddyzmu przed wszelkimi klęskami żywiołowymi i ich wrogami. A jako swojej broni w obronie wierzących i prawa, używa gniewu. Stąd jego zwykle przerażająca twarz. Płomienie zaś, które go otaczają mają spalić wszelkie materialne pragnienia. Co bez wątpienia w konsumpcyjnym japońskim społeczeństwie może być przydatne. Tylko czemu posąg w Hozenji nie straszy?

Fudo Myo-o

Każdy może oblać statuę Fudo wodą

Jeśli by wierzyć legendzie, zwykle przy statuach stawiano kubki z wodą, jedna kobieta zapomniała swojego i zrosiła, jeszcze wówczas trzy posągi, wodą. Jej życzenie spełniło się, więc kolejni modlący się zaczęli opryskiwać wodą statuy. A one na wskutek tego zwyczaju zaczęły obrastać mchem. Obrzęd wśród lokalnych zyskał nazwę Mizukake (zraszanie wodą) Fudo. Podczas Drugiej Wojny Światowej cała okolica została zniszczona podczas ataków bombowych, jednak Fudo przetrwał, zyskując status symbolu dzielnicy.

Ze względu na obecność lampionów, poleca się odwiedzić tą okolicę również w godzinach wieczornych. Możecie i sami oblać posąg, pamiętajcie jednak o oddaniu wcześniejszego datku.

A dzisiaj pomysł na proste i pożywne śniadanie. Ja lubię ugotować więcej a potem w poranek tylko na szybko odgrzać.Żeby było po japońsku główny składnik to ryż, w towarzystwie jakże tutaj uwielbianego słodkiego ziemniaka. 

Składniki :

Ryż    120 g

Słodki ziemniak (batat) 80 g

Woda 550 ml

Sezam do posypania

Przygotowanie:

Pokrój batata, możesz przepłukać ryż.
Uwaga ja używałam ryżu japońskiego, trudno mi powiedzieć jak zachowa się ten sprzedawany w Polsce.
Całość gotuj aż do miękkości (ryż z pokrojonym batatem) by na koniec zmiksować.
Podawać można z sezamem, ładniej wygląda ten czarny, jednak równie dobrze można zastosować ten powszechnie dostępny.

Dzisiaj chciałam polecić przechadzkę po torach opuszczonej linii kolejowej  JR Fukuchiyama w prefekturze Hyogo. Szczególnie polecam wyprawę tam gdy zrobi się gorąco. Znajdująca się tuż obok szlaku rzeka i las z pewnością nas ochłodzi.Dodatkowo musimy przejść przez parę tuneli, w których robi się już bardzo orzeźwiająco.

Przygotowania do przejścia szlaku Takedao

Tej świątynie nie znajdziecie na żadnych zestawieniach z Kyoto. Nie należy do popularnych, co przejawia się również tym, że nie jest zalana turystami. Co mnie w niej urzekło to wtopienie się w nowoczesny klimat. Otoczona wieżowcami, wydaje się dziwnie nie na miejscu, zarazem stojąca wciąż dumnie i gotowa oferować wyciszenie, dla tych, którzy wybiorą ją zamiast znajdującego się tuż obok Starbucksa.

Jeszcze bardziej zaintrygowała mnie gdy przeczytałam legendę, na której bazie powstała. Podobno książę Shotoku w 587 wykąpał się w stawie, który się tam znajdował a następnie nawiedził go sen, w którym przykazano mu stworzyć tam świątynie.

Dodatkowo miejsce to jest niejako kolebką sztuki ikebany inaczej sztuki układania kwiatów.

Dlatego polecam wszystkim odwiedzenie tej wydawało się niepozornej świątyni, jeśli tylko szukacie mniej oczywistych turystycznych lokalizacji.

W Japonii dość powszechne są zadaszone ryneczki. Można na nich kupić owoce warzywa i specjały rodzimej kuchni. Na Nishiki jest wiele stoisk, które mamią turystów słodkościami o smaku zielonej herbaty, bądź ośmiorniczkami, które mieniąc się naśladując lizaki. Problem stanowi jedynie to, że wszystkie alejki są straszliwie zatłoczone i bywa, że czasami stoi się w kolejce powolnie posuwając się naprzód. Dlatego jeśli mieszkacie w Japonii dłużej lepiej wybrać się w podobne miejsce w okolicy. Plusem Nishiki są pięknie tradycyjnie pomalowane witryny zamkniętych sklepów. Jeśli nie boicie się tłumów, jak najbardziej może się Wam tu spodobać.

Możecie ustawić się w kolejce by napoić  się prosto z wodospadu Otowa. Każdy ze strumieni przynosi nam co innego; długowieczność, powodzenie w nauce i spełnienie w miłości. Pamiętajcie jednak, że zachłanność jest wrogiem szczęścia i można wybrać tylko jeden strumień. Nie obawiajcie się o czystość kubeczków. Każdy z nich jest sterylizowany ultrafioletem w specjalnych komorach.

Warto również udać się świątyni Jishu Jinja jeśli bezskutecznie szukacie miłości. Tutaj możecie spróbować zamknąć oczy i powtarzając imię ukochanej osoby przejść od jednego wielkiego głazu do drugiego. Szczerze mówiąc wydaje się to zadaniem niewykonalnym, nie tylko ze względu na znaczną odległość lecz jak i na tłumy.
Gdy wystarczy Wam wrażeń możecie udać się na zakupy przez dzielnicę Higashiyama, która zachowała ducha i przeciwstawia się nowoczesności. Pełno tutaj sklepików z suwenirami i jedzeniem. To jest świetne miejsce by wszystkiego próbować, bo praktycznie wszędzie są próbki dla wszędobylskich turystów. Ceny nie są nadzwyczajnie zawyżone dlatego warto sprawdzić a potem zaopatrzyć się w co ciekawsze pamiątki i smakołyki.