Uwielbiam zieleninę, chociaż sałata do końca mi nie podchodzi. Za to szpinak, mogę szamać bez oporów. Co może wydawać się zaskakujące, biorą pod uwagę traumę z przedszkola. Zielona, rozgotowana, bezsmakowa breja. Teraz jeśli nie mam czasu, lekko podsmażam szpinak, dodaję trochę sosu sojowego i mini sałatka gotowa. Jednak w Japonii kiedyś przez przypadek kupiłam komatsunę. A co to takiego, zapytacie. W gruncie rzeczy też szpinak, zwany musztardowym. Łacińska nazwa tego warzywa to Brassica rapa var. perviridis, a nazwa jego wywodzi się od miasta Komatsugawa, gdzie w okresie Edo uprawiało się je na dużą skalę. Można je spożywać na surowo, oraz gotowane, smażone, piklowane, jak tylko sobie zażyczycie. Podobno jest zasobne w wapń.

Dzisiaj przedstawię Wam bardzo prostą potrawkę idealnie komponującą się z ryżem. Możecie zamiast komatsuny użyć szpinaku, a jeśli jesteście w Japonii koniecznie spróbujcie dla odmiany tego warzywa.

Przepis na potrawkę wieprzową z komatsuną:

Składniki:

Mieszanka A

Sake                   4 g

Pieprz                 0,3 g

Sos ostrygowy          5 g

Sos sojowy             2 g

Przygotowanie:

Mapa Nunobiki

Jak tam właściwie trafiliśmy

Ze szczytu w dół

Gdzie zwiał kotek?

Wspaniały pomysł na aktywizacje dzieciaków i paru szalonych dorosłych

Szlakiem ogrodów

“Statue of Mother and Child” (Statua matki z dzieckiem) W środku szklarni Kompleks Glasshouse

Podążając w dół zapatrzyłam się na przeróżne wiatraczki i zabawki dźwiękowe, które wzbudzały zainteresowanie dzieci. Chwilę później wyciągnęłam się na hamaku z pięknym widokiem na zatokę Kobe.

Wiatraczki w Herb Garden

Hamaki w Four Seasons Garden

Panorama Kobe W las ku wodospadom Po nasyceniu się widokami ruszyliśmy dalej mijając kolejne ogrody; orientalny, kwiatowy, owocowy i zaczęliśmy zmierzać w dół zbocza.  Zależało mi na tym by zobaczyć zbiornik wodny. Przyznam, że spacer w lesie jest niezwykle orzeźwiający w letni dzień, chociaż mogą Was dopaść komary. Następnie właściwie nie wiem jak trafiliśmy do małpiego mostu.  Staw Nunobiki Monkey Kazura Bridge Po jego przejściu zaczęliśmy schodzić by odkryć, że po chwilowym zbaczaniu w dół zaczyna się całkiem porządny szlak wspinaczkowy w górę, który może być całkiem niebezpieczny jeśli nie macie odpowiedniego obuwia. Do tego brakuje jakichkolwiek znaków nawet po japońsku. Mimo, że korzystaliśmy z map internetowych postanowiliśmy zawrócić, było coraz później i nie chcieliśmy utknąć w lesie, gdyż po ciemku mogłoby być naprawdę bardzo niebezpiecznie. Dlatego polecam to miejsce dla osób, które uwielbiają góry i mają dobrą kondycję i orientację w terenie. Mniej zaawansowanym podróżnikom zalecam w tych rejonach ostrożność i trzymanie się standardowego szlaku. Ostatni etap wycieczki to wodospady. Jest ich parę, a najpopularniejsze to Ontaki i Mentaki i Ontaki. Co najpiękniejsze, nie dość że znajdują się one tuż obok stacji Shin-Kobe to jeszcze miejsca te są bardzo odosobnione, praktycznie nie ma tam ludzi. A przed Mentaki można sobie spokojnie usiąść na ławeczce i pomedytować.

Wodospad Ontaki

Wodospad Mentaki To już koniec? Nie, czas na piknik. Zmierzając do stacji szliśmy wzdłuż rzeki i jakie było nasze zdziwienie gdy zobaczyliśmy zbiornik wodny tuż obok niej, i parking gdzie ludzie urządzili sobie piknik a do tego zwyczajnie się kąpali. Ja również skorzystałam by się lekko ochłodzić.

Zdecydowanie warto więc wybrać się w okolice Kobe w Nunobiki, chociażby wyskoczyć by odetchnąć od gwaru miasta jeśli jesteś w pobliżu stacji Shin-Kobe. Świetne miejsce do odwiedzenia latem, chociaż krajobrazowo bez wątpienia zachwyca jesienią. Zimą zaś dla zapalonych piechurów.

Dojazd

Na sam szczyt kolejką  Shin-Kobe Ropeway, która znajduje się tuż obok samej stacji Shinkansen Shin-Kobe.