Czymże jest sztuka nowoczesna? Rokko Meets Art 2018

Sztuka współczesna okiem laika

Odkąd pamiętam fascynowałam się sztuką nowoczesną. Wiem, że wielu ludzi głośno się nie przyzna, ale uważa, że wiele z jej obiektów nie należy do sztuki, gdyż w zasadzie każdy mógłby być jej wykonawcą. Dla mnie jednak jej główną siłą napędową jest idea, jak również czynienie z obserwatora - twórcy przez to, że on sam nadaje kontekst. W odróżnieniu do nobliwych dzieł, ta często jest traktowana z przymrużeniem oka, i zaprasza nas do kreatywnego myślenia. Tak się jednak składa, że K. zupełnie się nie interesuje sztuką. Dlatego nie byłam pewna czy wybierze się ze mną na organizowaną co roku wystawę  w plenerze łańcucha górskiego Rokko. I chociaż większość instalacji kwitował komentarzem "I to ma niby być sztuka" oraz prychnięciem, ostatecznie wydarzenie to się broni również dla osób niezainteresowanych tego rodzajami kreacjami. W cenie jednego biletu mamy okazję odwiedzić parę miejsc, do których zwykle płaci się za wstęp. Dlatego, warto wyskoczyć w trakcie wystawy jeśli chcemy poznać lepiej Rokko i odkryć nowe miejsca. A  nuż, do któregoś będziemy chcieli wrócić. 
Strona internetowa ma co prawda wersję angielsku, niestety oferuje okrojoną ilość informacji. Na japońskiej zaś można poczytać o artystach, jak i również znaleźć opis różnych wersji wycieczek. My wjechaliśmy na górę i zaczęliśmy schodzić. Co niestety nie okazało się najlepszym pomysłem. Jeśli szykujecie się na wyprawę w 2019 roku polecam zacząć od Rokko Sanjo Station, i wspinać się w górę aż do onsenu Arima. 
Zapraszam więc Was śladami naszych nie zawsze celnych wyborów.

Rokko Cable Shita

Wycieczkę czas zacząć

Ze stacji Rokko Cable Shita dojechaliśmy do stacji Rokko Sanjo. Jest to rodzaj kolejki, który przypomina mi tą na Gubałówkę. Następnie zaś wskoczyliśmy do autobusu w kierunku  Obserwatorium Rokko- Shidare. Tutaj w sklepie Horti kupiliśmy bilety na całe wydarzenie. Wraz z nimi otrzymaliśmy mapkę wszystkich ekspozycji. Większość informacji na niej jest po japońsku, na szczęście z towarzyszącymi angielskimi opisami. 
Pamiętajcie o zachowaniu biletu, który ma miejsce na 5 pieczątek. Część kompozycji jest darmowa, większość jednak znajduje się w obiektach, do których wejście jest płatne.

Obserwatorium Rokko-Shidare

Przystanek pierwszy - Obserwatorium Rokko- Shidare

Wraz z pieczątką otrzymacie bardzo ciekawą ulotkę, która wyjaśnia ideę, która przyświecała konstrukcji tego budynku. Co więcej warto ją zachować, gdyż przy kolejnym odwiedzeniu obiektu, mamy podobno otrzymać drobny upominek za jej okazaniem. 
Shidare pięknie się prezentuje, to ciekawe miejsce widokowe, który ma przedstawiać w 360° panoramiczną perspektywę. Od strony wejściowej południowej wita nas zatoka Osaki (Osaka- Bay). Zaś po północnej strony dostępny jest widok przez okno "Oka wiatru" na zmieniający się górzysty pejzaż wraz z porami roku. Jednak w zimniejsze dni "Pokój wiatru", w którym się możemy zobaczyć ten krajobraz, jest raczej nieprzyjazny, ze względu na dość chłodne temperatury. Możemy się ogrzać na szczęście w "Pokoju słonecznym" tuż przed wycieczką do "Pokoju lodu". W 2018 to właśnie tutaj znajdowały się piękne skrzydła. Podobno w trakcie zimy formują się tam sople lodu, które odwołują się do historii Rokko, które sprzedawało lód latem do Kobe.
Może się wydawać, że cały konstrukt budowli jest wykonany z plastiku. Jeśli się przybliżycie dostrzeżecie, że praktycznie wszystko jest zbudowane z drewna. Co więcej nie byle jakiego tylko cyprysu Yoshino sprowadzonego z Nary. Budynek ma przypominać ogromne drzewo, nie tylko wyglądem jak i również zapachem.
Wieczorami tuż po zachodzie słońca czeka nas spektakl światła, co roku podobno inny.

Praca stworzona przez gimnazjalistów i licealistów Shoin z klubu artystycznego  それゆけ！てんしろうくん

Godziny otwarcia Obserwatorium Rokko- Shidare

Ceny biletów Obserwatorium Rokko- Shidare

Czas na kolejny przystanek, i część darmową, dostępną dla wszystkich. Kierując się w kierunku stacji przechodzimy przez przesmyk zieleni gdzie ku naszemu zdziwieniu artystka Tomoko Atsuchi umieściła obrazy plaży. Malarka kwestionuje czy to co widzimy jest jednoznaczne i otwiera wrota do naszej wyobraźni.

Tomoko Atsuchi "Beach line"  ビーチライン

Na stacji były dostępne dwie ekspozycje.

Na drugim piętrze widzimy dość dziwne obrazy przedstawiające mieszankę kiczu, zabarwioną lekkim niepokojem. Artysta stworzył sylwetkę fikcyjnego malarza, którego dzieła zginęły w pożarze, a zostały po nim tylko nieliczne notatki. Ebosi Yuasa przetworzył jego dzieła na swój język, powołując iluzję do życia.

Ebosi Yuasa "Zapomniany malarz" (The forgotten painter)  忘れられた画家

Na pierwszym piętrze widzimy dwa, duże pudła. W pierwszej chwili mogłoby by się wydawać, że są częścią tego miejsca. Gdy jednak przyjrzymy im się lepiej dostrzegamy, że z tyłu są zamocowane na nich kłódki. Z przodu zaś dostrzegamy niewyraźną sylwetkę człowieka. W jednej mężczyzny, w drugiej kobiety. Jeśli zaczniemy się im przyglądać zauważymy, że pragną się oni wydostać z pomieszczenia przypominającego windę. Gdy poczekałam cierpliwie patrzeć okazało się, że nieznajomi są bardziej z horroru, bynajmniej nie w opałach jak mogłoby się wydawać na początku. Sama nazwa ekspozycji nadaje jej wiele znaczeń, gdyż może ona odnosić się do spotkania nieznajomych, atakowania ostrym narzędziem lub ludzi stojących naprzeciwko siebie.

Hiroyasu Shimo "Tsukiau hito" 向き合う人

Wiejska posiadłość Rokkosan (Country House)

Tuż obok znajduje się rozległy obszar, który zadziwia mnogością ofert, które zmieniają się wraz z porami roku. Zimą można pojeździć na nartach, latem mały staw służy dzieciom do uprawiania sportów wodnych. Można nawet przyjść z psem i uprawiać psią jogę. A poza tym łapać ryby i grillować, a jeśli nie lubimy gotować możemy posilić się w restauracji. Ja jednak nieczuła na te atrakcje oglądałam sztukę.

Gdy tylko idziemy w kierunku wejścia widzimy już zaskakujące, błyszczące się gumowe piłki. Po okazaniu biletów i zawróceniu w kierunku ich, możemy podziwiać prace Riny Hirai. Jednak miejcie na uwadze, że to nie guma lecz ceramika i lepiej nie próbujcie zagrać nimi w piłkę, gdyż mogłoby się to skończyć nie tylko Waszym urazem, lecz i zniszczeniem dzieła.Podobno mają one przypominać w pierwszej chwili owoce, które spadły z drzewa, by po chwili odkryć poddanie się iluzji. Autorka w swoich pracach używa powtarzających się wzorów, jak również zwraca uwagę jakiej zmianie ulega percepcja jej prac, wraz z różnym padaniem promieni światła. Jest to ciekawy koncept, gdyż  tego rodzaju dzieła, zwykle są umieszczane w zamkniętych pomieszczeniach.

Rina Hirai "Ceramiczny ogród" (陶の庭)

Kolejna z prac była chyba jedną z częściej fotografowanych na minionej edycji festiwalu. Artystka utrzymuje, że pragnie ukazywać powiązania między sztuką prehistoryczną i współczesnością. Większość jej instalacji przedstawia części ciała w dużej skali. Dłoń przez umieszczenie jej na zbiorniku wodnym wygląda jakby chciała delikatnie dotknąć tafli wody nie zaburzając jej spokoju.

Hiroki Kubo "Delikatna dłoń" やさしい手

Następna z instalacji znajdowała się w bibliotece i szczerze mówiąc nie porwała mnie. Jej twórczyni jest wszechstronną performerką, maluje na żywo, jak również należy do zespołu. Wydaje mi się, że pomieszczenie miało oddawać jak zmienia się perspektywa samotnej kobiety nieutulonej w żalu po stracie męża.  

Ellie Omiya "Dom Wdowy" とある未亡人の館

Tuż za biblioteką na wzniesieniu znajdowały się aż dwa obiekty. 

Różowy ogromny posąg w pozie superbohatera stworzony z pomocą drewna i sznurka, dość zaskakujący w formie i o tajemniczej nazwie. Czy nie odpowiada on czasem o personifikacji materiałów jak i pochodzeniu wszystkiego prosto z ziemi, pola, które rodzi? Nie wiem, ale zaciekawia poza jego oczywistą instagramowością.

Takeshi Kimura "Stając się polem/człowiekiem" 畑になる／人

A tuż przed nim ławki przypominające stateczki, tworzące fikcyjny plac zabaw. Podług artysty próbuje on kreować nieistniejące światy w zastanej przestrzeni.

Sztuka nowoczesna może pomóc nam odnaleźć wewnętrzne dziecko

Taizo Mori "Odcienie statków" 色相の船

I na koniec tuż przed wyjściem tajemniczy obiekt w kształcie góry, który podróżował z prefektury Ibaraki aż na wystawę, po drodze strzelono mu zaś parę selfi. Zastanawiające jak bezcelowe wydają się zdjęcia bez człowieka, lecz czy aby na pewno? Sam kreator pragnie uzmysławiać jak czas wpływa na sztukę, i że nie da się w żaden sposób zmierzyć zmian.

Yoshi Omote "Wycieczka w góry 2018" 旅する山 2018

Godziny otwarcia wiejskiej posiadłości Rokkosan (Country House)

Zmienne w zależności od pory roku. Zwykle w okolicach 10-17. Więcej informacji o godzinach tutaj plus mapa.

Ceny biletów do wiejskiej posiadłości Rokkosan (Country House)

Dla dorosłych 620 yenów, dzieci 310 yenów.

Alpejski ogród botaniczny Rokko

Zmienne w zależności od pory roku. Zwykle w okolicach 10-17. Więcej informacji o godzinach tutaj plus harmonogram koncertów.

Ceny biletów w międzynarodowym muzeum pozytywek

Dla dorosłych 1030 yenów, dzieci 510 yenów.

A tuż przy wyjściu z muzeum, tuż przy parkingu znajdowała się wystawa stworzona w kooperacji z nastolatkami. 

Instalacja tajemniczych bogów zawieszonych na zbiorniku wodnym, pod koniec dnia nabiera tajemniczości dzięki jej podświetleniu. I to już był praktycznie ostatni przystanek, gdyż pozostałe atrakcje już pozamykano. Na szczęście pozostała nam stacja, na którą udaliśmy się pieszo. Był to spacer trochę przerażający, szliśmy ciemnym lasem gdzie sporadycznie mijały nas samochody, a prawie żadni piesi. Jednak panorama miasta zapierała dech w piersiach.

Niiyama Hiroshi i uczniowie Liceum Nauki i Technologii w Kobe "Ogród Bogów"   神々の庭

Kawiarnia Tenran tuż obok stacji Sanjo

Trudno nie było dostrzec ogromnych poduszkowych ptaków porozmieszczanych na ścianach całej stacji. Artystka nie kryje się z tym, że lubi papugi. Jej znajomy miał kiedyś aleksandretty, które niestety uciekły. Twórczyni rozmyślała o ich historii,i zastanawiała się czy stworzyły gdzieś nowy dom? Te ptaki nie potrafią żyć samotnie dlatego i na ekspozycji występują w grupie. I chociaż na początku Wakako oddała ich realne rozmiarach wciąż czuła, że są za małe, aż  w procesie kreacji przerosły realne ptaki i usatysfakcjonowały artystkę.

Wakako Kawakami  Cukierkowy domek 金平糖ハウス

A tuż przed wskoczeniem do pociągu zerknęliśmy na panoramę miasta tuż obok posągów uczłowieczonych zwierząt, które przyjmują postawę i perspektywę człowieka.

Yusuke Kasai  Zwierzęta podziwiające widoki 動物たちも景色を見ている

Panorama

Dojazd do Kobe