Pieszo przez ogrody i świątynie w niedocenianej Wakayamie

By To Nie Manga - 18 października

Widok z góry na ogród Bandoko Teien

Lubię drugiego stycznia wyruszyć na przechadzkę po świątyniach, by zaopatrzyć się w talizmany, które mają mi zapewnić zdrowie, dobrobyt i sławę. Zarazem jednak nie jestem wielką fanką świątyń i strasznie nie chce mi się o nich pisać. Wiem, że powinnam się zachwycać, ale ja zwyczajnie nie czuję w nich duszy, a przynajmniej nici do połączenia z moją. Wciąż jednak próbuję dać im szansę. Przez ostatnie dwa lata wybierałam się na podbój Kioto, tym razem jednak miałam ochotę uciec od tłumów i być bliżej przyrody.

Okazało się, że mój wybór Wakayamy był dobrą decyzją. Szczególnie dwa pierwsze miejsca, znajdujące się na totalnym pustkowiu, do których dociera się po wąskich, pnących się to w górę to w dół schodkach pomiędzy domami miejscowych, dały mi ten moment poczucia, że zaglądam do prawdziwej Japonii, a przynajmniej do prywatnych mieszkań Japończyków.

Potem było już zwyczajniej. Jednak polecam Wam tę trasę jeśli lubicie chodzić i szukacie urozmaicenia. Zabieram Was dzisiaj w wyprawę, gdzie przyroda, świątynie i ogrody dadzą Wam ukojenie i zdrowo się nachodzicie przy okazji.

Schody w górę

Trochę nam zajęło dotarcie do Saizaki krętymi uliczkami, wolno sunącym autobusem, co dało szansę na podziwianie zapierającyh dech widoków na morze. Gdy wysiedliśmy, ruszyliśmy schodkami w dół, by zerknąć w przelocie na port i kołujące jastrzębie, a potem znowu wspiąć się do góry i zobaczyć park w całej jego okazałości.

Suszące się się ryby

Kafejka w wyludnionym miasteczku

Ogród Bandoko Teien zajmuje dość niewielki teren, ale mimo tego jest wart zwiedzenia ze względu na jego położenie.

Widok na port w okolicach Wakayamy

Zimowa aura

Prywatna plaża ogrodu

Kiedyś na jego terenie znajdowała się forteca, ze względu na wysunięcie tego terenu niczym nosa, który stał na straży pokoju Japonii. Niestety po budynkach nie ma praktycznie śladu, ale widok na okoliczne skały i morze nagradza nas z nawiązką za przebyty trud w dotarciu do tego miejsca.

Dwie skały stanowiły jedną z największych atrakcji

Przez dziurkę w skale photo boot.

Selfie skały

Punkt ten jest wyjątkową częścią Narodowego Parku Setonaikai. Dzisiaj można tam grillować, łowić ryby, a nawet korzystać z prywatnej plaży.

Godziny otwarcia:

Od kwietnia do sierpnia 9-18.

Od września do marca 8-15. Park zamykany podczas silnych opadów deszczu.

Ceny biletów:

Dla dorosłych 600 jenów, 300 dla dzieci.

Opłata za korzystanie z grilla od 3000 do 7000 jenów, wymagana rezerwacja.

Opłata za parking wynosi 500 jenów.

Dojazd: Najpierw do stacji Wakayamashi, by przesiąść się w autobus zmierzający do Saizaki

Strona internetowa ogrodu Bandoko Teien

Czas coś przekąsić?

Chociaż nic nie kwitło, natura wciąż rodziła.

Przebijając przez cyprysy

Schodzimy

Latarnia tuż obok

Ogród Yosuien

Zerkamy z boku

Do kolejnego punktu wycieczki udaliśmy się pieszo. Można co prawda skorzystać z autobusu, wybraliśmy jednak tryb oszczędnościowy. Zeszliśmy więc do portu, by następnie przejść przez dwa opuszczone tunele.

Tunel numer jeden

Tunel drugi

Prawie się miałam ochotę uszczypnąć. Zamiast spodziewanych tłumów, wszędzie pustki. Japończycy zwykle na początku wylegają tłumnie by odwiedzić świątynie po raz pierwszy w roku (初詣 Hatsumōde). Czasem nawet powątpiewałam czy zmierzamy w dobrym kierunku, gdy na naszej trasie spotkaliśmy tyle opuszczonych domów i porzuconych samochodów.

Brama wejściowa

Jednak pośrodku niczego znaleźliśmy się w ogrodzie zbudowanym przez Tokugawę Harutomi.

Można się tutaj nachodzić

Jeden most

Drugi most

Służył on podobno jako miejsce wypoczynku i rozrywki dla cudzoziemców. W parku zobaczycie piękny staw, poprzecinany paroma mostkami.

Pokój herbaciany z małym stawem

Na jego terenie znajduje się również pokój herbaciany. Wiem, że teraz pewnie czekacie, aż zachwycę się harmonią i pięknem tego ogrodu. Przyznam się jednak, że po jakimś czasie przewidywalność takich miejsc działa na ich niekorzyść. Do tego natura wydaje się tutaj strasznie ograniczona przez człowieka.

Mała świątynka

Jednak w tym miejscu czekają na nas niespodzianki. Chociaż nie można oprzeć się poczuciu, że sosny są zbyt równo rozmieszczone, widok na góry nadaje temu miejscu dodatkowej aury. Podobno w czerwcu zachwycające są hortensje obsadzające ścieżkę.

Słony staw

Na koniec zaś przyjrzymy się stawowi. Widzicie, to co ja? Ostrygi? Jak to, w stawie? Tutaj zaskoczenie, woda w zbiorniku jest słona, dlatego można w nim zaobserwować przypływy i odpływy. Doliczmy jastrzębie fruwające nam nad głowami i parę słodkich kaczek, by podnieść status czegoś, co mogło się wydawać nudnawe (chociaż na głos byście się nie przyznali).

Przyglądają się nam jastrzębie

Godziny otwarcia:

Od kwietnia do sierpnia 9-18.

Od września do marca 8-17.

Kaczek też nie brakuje

Ceny biletów:

Dla dorosłych 600 jenów, 300 dla dzieci.

Dojazd:

Najpierw do stacji Wakayamashi, by przesiąść się w autobus zmierzający do Nagaji, stamtąd czeka Was 750 metrów spaceru.

Strona internetowa ogrodu Yosuien

No niby nie jest wysoko

Świątynia Wakaura Tenmagu

Czas już powrócić do cywilizacji i tutaj nadchodzi kolej na świątynie. Trza gdzieś kupić talizmany na nowy rok. Mogłabym to właściwie przemilczeć, ale co tam, może kogoś podniesie to na duchu. Jest taka strona Ch*** pani domu, ja nigdy się nie czułam żadną panią, ale na pewno mogę się podpiąć pod kategorię “Ch*** turystka”. Moje planowanie to jest zwykle zerknięcie na mapę, wypisanie lokacji i sprawdzenie ich na szybko. Niejednokrotnie kończyło się to zonkiem w postaci zaskoczek na drodze.

Ale tutaj nie wygląda to za łatwo

Tym razem również się bez nich nie obyło. Jakoś tak przez przypadek nie załapałam, że większość świątyń będzie się znajdować na wzniesieniach.

Tak to wygląda z góry

Świątynia z wysoka

Na swoją obronę mam to, że nie udało mi się nigdzie znaleźć informacji jak wysoko, jest ona umiejscowiona. Więc ja Was ostrzegam, po przejściu przez bramę możecie się lekko zasapać. Przy okazji poczuć nieswojo, gdy wyprzedzi Was jakiś dziarski staruszek lub staruszka. Wszelkie niedogodności znikają, gdy zerkniemy na panoramę ze szczytu.

Kolejka do pomodlenia się

Patronem świątyni jest Michizane Sugawara, który zapisał się w historii jako uczony, poeta i nawet polityk w okresie Heian.

Tłumy po wróżbę

Teraz zaś wiele osób liczy na jego wstawiennictwo, by osiągnąć sukcesy naukowe. Więc tutaj już miejsce było zatłoczone, chociaż do wytrzymania.

Schodzimy z drugiej strony

Uwaga, podobno świetne miejsce do zobaczenia kwitnących śliw, których patron światyni był wielkim fanem.

Idziemy